Meursault – Sarcey
De etappe van vandaag begon met een prachtige route door de wijnvelden van de Bourgogne. We genoten van de prachtige uitzichten terwijl toch ook de eerste hoogtemeters weggetrapt moesten worden.
Tijdens zo’n trip komt het regelmatig voor dat iemand lek rijdt en dat is dan met vereende krachten weer snel verholpen. Maar deze keer hadden we een speciale lekrijder, namelijk Els! Ze had een stoeprand geraakt, en dat betekende dat er een garage opgezocht moest worden. Die was gelukkig vlakbij, dus in haar beste Frans kon Els de garagehouder aan het werk zetten om 2 nieuwe banden te monteren. Voor vertrek had ze ook nog aan menigeen beloofd om fietsbenodigdheden te halen bij de plaatselijke Decatlon. Dus dat moest ook nog gebeuren en dat betekende dat ze net op tijd bij de lunchbus arriveerde om daar vast te stellen dat bijna 60 hongerige fietsers weinig overlaten van de aanwezige voorraad. Gelukkig kon nog een redelijke lunch bij elkaar geschraapt worden.
De fietsers kregen ondertussen steeds langere beklimmingen voor de wielen, en in mijn groepje lijkt het dat iedereen steeds harder omhoog fietst, behalve ik dus. Dat betekent dat ik telkens als hekkensluiter boven op de klim arriveer, maar lang hoeven ze niet op me te wachten hoor!
In de middag genoten we nog van een cola in een dorpje en was er nog zo’n 20 km te rijden voornamelijk in dalende lijn. Maar op dat moment kregen we een hoosbui op onze kop, en dat betekende ook voor mij een lekke band, de tweede deze lustrumtocht. Met opnieuw 160 km op de teller waren we blij bij het hotel te arriveren na weer een ruime werkdag.
Morgen een ‘korte’ etappe van slechts 140 km. En die kunnen we zelfs korter maken door na de lunch langs de Rhône te blijven rijden in plaats van nog een paar klimmetjes. Het zou zo maar kunnen dat ons groepje daar voor gaat kiezen!