De dag van de grande finale is aangebroken. De tijd van vogeltjes kijken, koffie met gebak en de lekkere lunch van Lies is voorbij. Het echte werk komt eraan. Het spektakelstuk ligt op ons te wachten en stiekem worden we nerveuzer. Remblokjes nog een laatste keer controleren, bidons bijna vergeten…. Maar dan gaan we voor de laatste keer en route. Oh nee, op de Madeleine al pap in de benen. Wat moet dat worden op de echte reus van de Provence..? In Bedoin nog maar een koffie, reepjes, bananen en elkaar nog een laatste keer moed inspreken.
En dan beginnen we aan de klim met een klimprofiel dat er heel anders uitziet als de afgelopen dagen. Ieder pakt zijn eigen ritme en focus. Zal het gaan lukken om ook deze berg te bedwingen?
Eerst het beruchte bos met de steile stukken en nog verrassend veel zon voor een bos. Dan even ‘ontspannen’ bij Chalet Reynard om de laatste kilometers naar de top weg te trappen.
En het is gelukt! Iedereen is boven gekomen. Ieder op zijn eigen manier, eigen tempo en eigen emoties en gedachten. In de afdaling nog een lekke band van Sandra, maar uiteindelijk zitten we allemaal heelhuids en blij op een terras in Malaucene.
“It always seems impossible until it’s done”
(Nelson Mandela)